Ciśnieniomierze manualne medyczne zegarkowe

Ciśnieniomierze manualne to przyrządy, które od zawsze pomagają lekarzom oceniać stan zdrowia pacjenta, a także kontrolować ciśnienie. Mimo nowych technologii ciśnieniomierze ręczne nieprzerwanie pomagają uzyskiwać precyzyjne wyniki. Nie wymagają one ładowania i ze względu na swoją konstrukcję niezawodnie spisują się nawet przez wiele lat.

Ciśnieniomierze manualne – warto je mieć

Zarówno medyczne ciśnieniomierze manualne, jak i ciśnieniomierze automatyczne, to przyrządy nieustannie wykorzystywane zarówno w domach, jak i w szpitalach oraz klinikach. Zaprezentowane w tej kategorii modele klasyczne:

• pozwalają przeprowadzić dokładny pomiar w skali od 0 do 300 mmHg;
• mają szeroki i wysoki, wykonany z elastycznego nylonu mankiet, który zapina się i reguluje za pomocą rzepu;
• są wyposażane w manometr o dużej średnicy. Dzięki niemu nawet osoby starsze z łatwością przeczytają uzyskany wynik z manualnego ciśnieniomierza ręcznego;
• są dużo tańsze niż ciśnieniomierze automatyczne, a mimo wszystko są od nich dużo bardziej wytrzymałe (nie trzeba ich ładować), a także dokładne. Właśnie dlatego warto je mieć we własnym domu!

Zalety ciśnieniomierzy zegarowych

Medyczne ciśnieniomierze manualne to przyrządy niezwykle wytrzymałe i uniwersalne. Dzięki regulowanemu mankietowi może z nich korzystać cała rodzina – zarówno osoby szczupłe, jak i te z większym obwodem w przedramieniu. Ciśnieniomierze ręczne są niewielkich rozmiarów, dlatego też z łatwością można je schować w szafie lub szufladzie. Niektóre oferowane modele mają w zestawie solidne etui.

Hurtownia medyczna Mercant to miejsce, w którym można kupić certyfikowane ciśnieniomierze manualne i automatyczne, a także stetoskopy medyczne. Wszystkie te produkty nadają się do profesjonalnego użytkowania i pozwalają samodzielnie kontrolować ciśnienie.

Ciśnieniomierze zegarowe dla profesjonalistów

Ciśnieniomierz zegarowy uważany jest za dokładniejszy i precyzyjniejszy niż model automatyczny. Z tego powodu w placówkach medycznych, przychodniach i szpitalach lekarze korzystają z modeli manualnych. Zamawiając to urządzenie pomiarowe do gabinetu, warto wybrać ciśnieniomierz z cyferblatem o większym rozmiarze i wyraźnie oznakowanej tarczy. To znacząco ułatwia dokonywanie pomiarów i minimalizuje ryzyko błędu.

Jak poprawnie używać ciśnieniomierza manualnego?

Ciśnieniomierze zegarowe nie są trudne w obsłudze. Lekarze dokonujący pomiarów muszą jednak zawsze pamiętać o kilku podstawowych zasadach.

• Pacjent podczas dokonywania pomiaru powinien być spokojny i przyjąć pozycję siedzącą lub leżącą. Zwyczajowo mankiet ciśnieniomierza tradycyjnego zakłada się mu na lewą (niedominującą) rękę, jednak w przypadku, gdy pomiary z prawej ręki dają wyższe wyniki, należy dokonywać pomiarów na prawej ręce. Mankiet powinien być umieszczony na gołej ręce, ok. 3 cm powyżej łokcia. Odczyt nie będzie wiarygodny, jeśli rozmiar mankietu uniemożliwi jego poprawne założenie. W takim przypadku pomiaru należy dokonać innym ciśnieniomierzem manualnym.
• Pacjent powinien oprzeć zgiętą rękę na stole (lub innym oparciu) tak, by podczas pomiaru znajdowała się na wysokości serca. Lekarz umieszcza pierścień na tętnicy pacjenta pod mankietem, zakłada stetoskop i bierze do ręki manometr z balonikiem.
• Ciśnieniomierz tradycyjny zaleca się trzymać ręką wokół balonika, dotykając kciukiem i palcem wskazującym śruby zaworu. Podczas pomiaru zawór należy zamknąć, napompować mankiet i obserwować manometr.
• Lekarz po otwarciu zaworu obserwuje spadek ciśnienia na manometrze ciśnieniomierza manualnego. Pierwszy wyraźny odgłos pulsowania w stetoskopie oznacza moment odczytu ciśnienia skurczowego górnego, a ostatni słyszalny ton – moment odczytu ciśnienia rozkurczowego dolnego. Cały pomiar ciśnieniomierzem zegarowym powinien zająć około 20–25 sekund.

Na co zwrócić uwagę podczas badania ciśnieniomierzem tradycyjnym?

Podczas badania ciśnieniomierzem zegarowym należy pamiętać o kilku częstych błędach popełnianych podczas pomiarów. Ważne jest m.in. poprawne napompowanie i założenie mankietu (pompuje się go do granicy ok. 30 mmHg powyżej spodziewanej wartości ciśnienia skurczowego), a także skrupulatne wybranie miejsca przyłożenia pierścienia. Podczas badania przewody muszą być rozwinięte i wyprostowane. Lekarz jeszcze przed badaniem powinien sprawdzić ustawienia stetoskopu, czy nie jest on wyciszony.