Saturacja – jakie są normy i jak ją badać?

2023-11-09
Saturacja oznacza poziom nasycenia krwi tlenem. Jest to ważny parametr, którego pomiar w wielu sytuacjach może być bardzo istotny. Jaka jest prawidłowa saturacja dorosłego? Jak ją mierzyć i z czego może wynikać niewłaściwe natlenienie krwi?

Saturacja oznacza poziom nasycenia krwi tlenem. Jest to ważny parametr, którego pomiar w wielu sytuacjach może być bardzo istotny. Jaka jest prawidłowa saturacja dorosłego? Jak ją mierzyć i z czego może wynikać niewłaściwe natlenienie krwi?

Saturacja – co to jest?

Saturacja (nasycenie tlenem, natlenienie krwi) odnosi się do procentowego stosunku ilości tlenu zawartego w hemoglobinie do maksymalnej ilości tlenu, którą hemoglobina może przenosić. Jest to ważny wskaźnik, który informuje o zdolności czerwonych krwinek do przenoszenia tlenu z płuc do innych części ciała.

Saturację mierzy się przy użyciu urządzenia zwanego pulsoksymetrem, który zazwyczaj umieszcza się na palcu. Wynik podawany jest w procentach i określa, ile procent hemoglobiny jest nasycone tlenem. To badanie jest tak samo istotne, jak pomiar ciśnienia krwi za pomocą ciśnieniomierza zegarowego.

Niski poziom saturacji może wskazywać na problemy z dostarczaniem tlenu do tkanek i narządów, co może być związane z różnymi schorzeniami, takimi jak choroby układu oddechowego (np. POChP, astma, zapalenie płuc) czy sercowo-naczyniowe. W sytuacjach nagłych, takich jak wypadki czy zatrzymanie serca, monitorowanie natlenienia krwi jest istotne, aby zapewnić odpowiednią opiekę medyczną.

Warto jednak pamiętać, że norma saturacji krwi to tylko jeden z wielu wskaźników oceny funkcji oddechowej i transportu tlenu. Diagnoza i ocena pacjenta wymagają kompleksowego podejścia i uwzględnienia innych czynników klinicznych. Jeśli masz obawy dotyczące prawidłowej saturacji lub zdrowia ogólnego, zawsze warto skonsultować się z lekarzem.

Saturacja krwi – norma

Norma saturacji krwi, czyli nasycenia krwi tlenem to zazwyczaj zakres od 95% do 100%. Wartości poniżej 95% mogą świadczyć o problemach z dostarczaniem wystarczającej ilości tlenu do organizmu.

W pewnych sytuacjach niektóre osoby mogą mieć naturalnie nieco niższą natlenienia krwi. Może utrzymywać się ona na poziomie 94% lub nieco poniżej i nie wskazuje na niebezpieczny stan dla organizmu.

Saturacja 90 – czy to powód do niepokoju? Wartości nasycenia krwi tlenem poniżej 90% mogą być uznawane za niskie i wymagają oceny przez lekarza.

Prawidłowa saturacja u dorosłego

Według normy saturacji krwi dla dorosłego prawidłowe nasycenie krwi tlenem u zdrowego człowieka powinno wynosić od 95% do 100%. Pomiar wykonuje się zazwyczaj za pomocą pulsoksymetru, który jest umieszczany na palcu. Ten ważny parametr jest monitorowany głównie w sytuacjach medycznych, zwłaszcza w przypadku pacjentów z problemami oddechowymi, chorobami układu krążenia czy też podczas zabiegów chirurgicznych.

Należy również zauważyć, że odczyty pulsoksymetru dotyczące nasycenia krwi tlenem, mogą być fałszowane przez różne czynniki, takie jak ruch, oświetlenie czy nawet kolor paznokci. W związku z tym, gdy dokonuje się pomiaru, należy pozostawać w spoczynku i zminimalizować możliwe zakłócenia.

W sytuacjach nagłych lub gdy istnieją poważne obawy dotyczące poziomu natlenienia krwi konieczne jest natychmiastowe skonsultowanie się z lekarzem lub udanie się do najbliższego szpitala.

Jak działa pulsoksymetr?

Aby sprawdzić, czy prawidłowa saturacja nie została zaburzona, stosuje się urządzenie medyczne nazywane pulsoksymetrem.

Jest ono przeznaczone do pomiaru nasycenia krwi tlenem, czyli jej natlenienia, a dodatkowo także do badania częstości akcji serca. Narzędzie działa na zasadzie absorpcji światła przez hemoglobinę – substancję zawartą w czerwonych krwinkach, która przenosi tlen.

Zobacz, jak działa pulsoksymetr.

  • Światło czerwone i podczerwone: pulsoksymetr używa dwóch rodzajów światła: czerwonego i podczerwonego. Przenikają one przez skórę i tkanki do krwi.
  • Absorpcja światła przez hemoglobinę: hemoglobina jest substancją, która przenosi tlen i ma zdolność absorpcji światła w zależności od tego, czy jest natleniona, czy nie. Światło czerwone i podczerwone wykazuje różne poziomy absorpcji w zależności od stanu hemoglobiny.
  • Detekcja światła odbitego: pulsoksymetr ma detektor, który mierzy ilość światła odbitego przez hemoglobinę. Na podstawie różnic w absorpcji światła czerwonego i podczerwonego, urządzenie określa poziom saturacji krwi.
  • Obliczenia i odczyty: pulsoksymetr oblicza procentowy poziom nasycenia tlenem w hemoglobinie, czyli SpO2. Ponadto, na podstawie zmian w absorpcji światła czerwonego związanych z tętnem, aparat mierzy również puls (liczbę uderzeń serca na minutę).

Pulsoksymetry są zazwyczaj przenośne, łatwe i bezbolesne w użyciu, podobnie jak ciśnieniomierze automatyczne. Zwykle umieszcza się je na palcu (najczęściej na końcu palca wskazującego), choć istnieją również pulsoksymetry, które można umieścić na innych obszarach ciała. 

Ważne jest, aby podczas pomiaru natlenienia krwi pozostać w spoczynku, ponieważ ruch czy zmiana położenia mogą wpłynąć na wyniki. Pulsoksymetry są szeroko stosowane w opiece zdrowotnej, zwłaszcza w monitorowaniu pacjentów w warunkach domowych oraz w przypadkach, gdzie istnieje ryzyko niedotlenienia. Stosuje się je w przypadku chorób układu oddechowego czy sercowo-naczyniowego.

Czy można samodzielnie używać pulsoksymetru?

Pulsoksymetr może być używany w domu i jest to jedno z popularnych urządzeń, które pozwalają na monitorowanie poziomu nasycenia krwi tlenem (SpO2) oraz częstości akcji serca. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdzie istnieje konieczność regularnego monitorowania stanu zdrowia, zwłaszcza gdy istnieje ryzyko niedotlenienia.

Ważne jest, aby korzystać z pulsoksymetru zgodnie z zaleceniami producenta oraz zaleceniami lekarza. Regularne monitorowanie natlenienia krwi w domu może być szczególnie korzystne dla osób z chorobami przewlekłymi lub w okresach rekonwalescencji po operacjach. Jeśli saturacja prawidłowa jest zaburzona lub pojawiają się niepokojące objawy, zawsze zaleca się skonsultowanie się z lekarzem w celu dokładnej oceny sytuacji zdrowotnej.

Z czego może wynikać nieprawidłowe nasycenie krwi tlenem?

Niezależnie od tego, czy chodzi o niskie, czy wysokie nasycenie krwi tlenem, istnieje szereg możliwych przyczyn takiego stanu. Sprawdź kilka czynników, które mogą wpływać na odchylenia od normy saturacji.

  • Problemy oddechowe: choroby układu oddechowego, takie jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), zakażenie koronawirusem, astma, zapalenie płuc czy nawet przeziębienie, mogą wpływać na zdolność płuc do dostarczania odpowiedniej ilości tlenu do krwi.
  • Choroby serca: problemy kardiologiczne, takie jak niewydolność, wady czy zaburzenia rytmu serca, mogą wpływać na efektywne pompowanie krwi i dostarczanie tlenu do organizmu.
  • Anemia: niski poziom hemoglobiny może prowadzić do obniżonego nasycenia krwi tlenem.
  • Zakrzepy lub inne problemy naczyniowe: choroby naczyń krwionośnych, zakrzepy czy zwężenia tętnic mogą ograniczać przepływ krwi i wpływać na dostarczanie tlenu do różnych obszarów organizmu.
  • Niedobór tlenu w otoczeniu: jeśli osoba przebywa w miejscu o niskim stężeniu tlenu, na dużych wysokościach w górach lub w innych skrajnych warunkach, może to wpłynąć na saturację krwi.
  • Zatrucie tlenkiem węgla: może prowadzić do zwiększenia nasycenia krwi tlenem, ale jednocześnie ogranicza zdolność czerwonych krwinek do przenoszenia go do tkanek.
  • Stres i lęk: czynniki psychiczne, mogą wpływać na rytm oddechowy i w efekcie na nasycenie krwi tlenem.
  • Palenie tytoniu: palenie papierosów może prowadzić do uszkodzenia płuc i zmniejszyć ich zdolność do dostarczania tlenu do tkanek.
  • Obecność substancji toksycznych: wdychanie szkodliwych substancji chemicznych czy toksyn może wpływać na funkcje układu oddechowego i natlenienie krwi.

Jeśli masz obawy dotyczące prawidłowej saturacji krwi, ważne jest skonsultowanie się z lekarzem. Profesjonalista będzie w stanie przeprowadzić odpowiednie badania diagnostyczne i zidentyfikować przyczynę ewentualnych problemów z nasyceniem krwi tlenem.